Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011


Η ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΤΡΑΒΑΓΕ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΚΟΥΠΙ ΚΑΙ Ο ΑΣΤΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ

Η κοπέλα με την βάρκα, που ήταν φτιαγμένη από όνειρα, πληγές, αναμνήσεις και στιγμές, ήταν καταδικασμένη να τραβάει συνεχώς κουπί χωρίς ποτέ της να σταματά.Κάποιος, κάποτε, που τώρα πιά αδυνατούσε να θυμηθεί, της είχε πεί να στοχεύσει σε εκείνο το σημείο, όπου ο Ουρανός και η Θάλασσα ενώνονται, γιατί εκεί βρίσκεται η Ευτηχία!Κι από τότε εκείνη, ταξίδευε με την βάρκα της και τράβαγε συνεχώς το κουπί, οδεύοντας πρός εκείνο το σημείο. 
Κάποιες φορές είχε και τη βοήθεια των δελφινιών που της έσπρωχναν πότε-πότε την βάρκα, για να την ξεκουράζουν και άλλων θαλάσσιων φιλικών όντων, που ήθελαν να μοιράζονται την ταλαιπωρία της.Μα κι εκείνα δεν μπορούσαν να την συντροφέυουν συνεχώς, γιατί είχαν τις δικές τους δουλειές και γιατί καμμιά φορά, έχαναν κι εκείνα τον δρόμο τους, ψάχνωντας την δική τους Ευτηχία ή κουράζονταν ή ξεχνιόντουσαν παίζοντας και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, οι δρόμοι τους χώριζαν και η κοπέλα έμενε μόνη ξανά.
Σε κάτι τέτοιες στιγμές πραγματικά σκεφτόταν να τα παρατήσει, ν' αφήσει το κουπί απ' τα χέρια και να αφήσει την Θάλασσα να την παρασύρει! Όμως , όταν φανταζόταν το σημείο όπου ο Ουρανός και η Θάλασσα ενώνονται, συνέχιζε να τραβάει πάλι το κουπί.Και μάλιστα με πιότερο πείσμα από πρίν.Ύπήρξε όμως ένα βράδυ που πράγματι, ένιωσε τόσο πολύ κουρασμένη, όχι τόσο από το κουπί αλλά απ' τη μοναξιά, τόσο ώστε αποφάσισε να αφήσει το κουπί απ' τα χέρια.Έστρεψε το βλέμμα της πρός το Ουράνιο Στερέωμα, ακούγοντας τους Ήχους της Θάλασσας και τότε το είδε.Ένα Άστρο ερχόταν πρός τη μεριά της, με φοβερή ταχύτητα και καβάλα πάνω του, ήταν ένας άντρας, κατάλευκος και φωτεινός, όσο και τ' Άστρο! Προσγειώθηκε ήρεμα μές την βάρκα της, έπιασε το κουπί και το ακούμπησε πλάι της.Ύστερα της χαμογέλασε, την πήρε μές την φωτεινή του αγκαλιά και της έκανε Έρωτα. Με τη φωνή του! Ψιθυρίζοντάς της ιστορίες αγάπης και ποιήματα απαλά μες τ' αυτί της! Ύστερα, ανέβηκε πάλι πάνω στ΄Άστρο και έφυγε! Ακριβώς όπως και ήρθε. Απρόοπτα και ήρεμα!!Τότε συνέβη κάτι παράξενο. Όταν η κοπέλα ξανάπιασε το κουπί στα χέρια της, δεν της φαινόταν πια βαρύ, η βάρκα ταξίδευε πολύ πιο ανάλαφρα και η ίδια ένιωθε τόσο ξεκούραστη!Με τον καιρό, το ταξίδι της γινόταν ολοένα και πιό ευχάριστο! Κι όταν καμμιά φορά ο Αστεράνθρωπος, την ένιωθε κουρασμένη ή αποκαρδιωμένη, τότε κατέβαινε στην βάρκα της, καβάλα πάνω στ Άστρο του και της έκανε Έρωτα! 
Σιγά-σιγά, όσο ο καιρός περνούσε, η κοπέλα ίσα που τράβαγε το κουπί, καθώς η βάρκα ταξίδευε σχεδόν μόνη της και το σημείο, όπου ο Ουρανός και η Θάλασσα ενώνονται, άρχισε να αχνοφαίνεται!.