O “ 'Ο,τι Φάμε-Ό,τι Πιούμε κ ό,τι Αρπάξει ο Κώλος Μας”, ξύπνησε ανάλαφρος, όπως και κάθε πρωϊ, πάνω στα μαλάκά στρώματα, της δρύινης αρχοντικής του κλίνης και με τα κατάλευκα τροφαντά του δάχτυλα, χτύπησε το κουδουνάκι. Όλο το υπηρετικόν προσωπικόν ξεσηκώθηκε απ' το συνεχόμενο επίμονο κουδούνισμα και ξεχύθηκε πανικόβλητο, μές τις τεράστιες αίθουσες της επιβλητικής έπαυλης, ετοιμάζοντας το πρωϊνό του ηγέτη!
Μια υπέροχη, κολασμένη τσίκνα από Α.Α ποιότητος, μπέηκον απλώθηκε σε όλα τα δωμάτια, φτάνοντας και στα διάπλατα ρουθούνια του ηγέτη. Η μυρωδιά τον ξελίγωσε και ανασηκώθηκε ελαφρώς βαριά, ακουμπώντας την τρισδιάστατη πλάτη του, πίσω στα πουπουλένια του μαξιλάρια, γλείφοντας τα στεγνά του χείλη, ενώ στα προγούλια του, εγκαταστάθηκε ένα μικρό αδιόρατο τρέμουλο. Όσο τα λεπτά περνούσαν , η αγωνία του κορυφωνόταν και το τρέμουλο στα προγούλια του έγινε πιό έντονο , κάνωντάς τα ν' ανεβοκατεβαίνουν, λές και χορεύαν οριεντάλ! Έπρεπε κάτι να κάνει, να ξεχάσει τη πείνα του.Χτύπησε εκνευρισμένος το κουδουνάκι, μα κανείς δε φάνηκε!Τώρα είχε θυμώσει για τα καλά. Μα, επιτέλους δεν μπορούσε να παρουσιαστεί κάποιος να του παραδώσει το αναθεματισμένο τηλεκοντρόλ, της τεράστιας plasma, οθόνης του; Είχε γίνει έξαλλος!!!Όλα μόνος του έπρεπε να τα κάνει; Έτριψε νευρικά τις τσιμπλιασμένες του μικρές “κουμπότρυπες” και έκανε ξανά τη κίνηση, να χτυπήσει το κουδουνάκι, μα προτού προλάβει, εμφανίστηκε ο πρώτος λακές. Κοιτάζοντας τον θυμωμένα, τον διέταξε να του δώσει το τηλεκοντρόλ. Αμέσως μετά τον απέλυσε. Δεν φτάνει που 'χε αργοπορήσει, μπήκε και μες την κάμαρή του, χωρίς να χτυπήσει την πόρτα!
-Απαράδεκτος! Απαράδεκτος!.. μουρμούραγε, καθώς πατούσε το κόκκικο κουμπάκι με την ένδειξη οn! H γιγάντια οθόνη, γέμισε με εικόνες ενώ την ίδια στιγμή, οι βαριές ξύλινες πόρτες, ανοίξαν διάπλατα και καμμιά δεκάδα υπηρέτες του σερβίριζαν το πρωινό. Όλες του οι προηγούμενες έγνοιες εξανεμίστηκαν μπροστά στο θέαμα των πρωινών λιχουδιών! Δεν ήξερε από που ν΄αρχίσει, αλλά σαν ηγέτης που ήταν, δεν άργησε να βρεί τη λύση και άρπαξε ένα απ τα βουτυρωμένα κρουασάν, ενόσω ήταν ζεστά ακόμα! Θ συνέχιζε με κέικ σοκολάτας, μους κακάο, κρέμα βανίλια, ζελέ με φρούτα του δάσους, φρέσκο χυμό πορτοκαλιού και φυσικά λαχταριστό μπέηκον,συνοδευόμενο από τέσσερα μελάτα “μάτια”, που τα κοιτούσε λαίμαργα!! Κατέβαζε άξιες μπουκιές ενώ κοίταζε τα νέα! Πάλι αιματηρά επεισόδια, πάλι αναταραχές, εξεργέσεις, συλλαλητήρια, διαμαρτυρίες, πορείες, παράπονα!!!Όλο τα ίδια και τα ίδια!! Μα τί ζητούν επιτέλους αυτά τα κτήνη; Με τίποτα δε μένουν ευχαριστημένοι! Όλα στην πλάτη του, τα φορτώναν!!Ούφ!!Αυτή η κατάσταση τον τάραξε πολύ. Άλλαξε αμέσως κανάλι, ενώ άρπαξε ακόμα ένα ζεστό κρουασάν.
-Είμαι όλη δική σου! Ο ηγέτης έδιωξε άρον -άρον το υπηρετικό προσωπικό, μιας και η στιγμή ήταν άκρως προσωπική και ενώ θαύμαζε την Ονειρική Οπτασία, όπως ονομαζόταν, με το κρουασάν ακόμα μες το στόμα και το χέρι του κάτω απ το στρώμα, ακριβώς πάνω στην ύστατη στιγμή, η τεράστια plasma οθόνη γέμισε με μεγάλα κόκκινα γράμματα: ΓΙΑΤΡΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ! Ξενέρωσε τόσο πολύ, που οι μασέλες του σταμάτησαν να κουνιούνται! Όταν δε, μια κοπέλα προσπαθούσε να ταίσει ένα αδύνατο μωρό, κάπου στην Αφρική, ό ηγέτης αναφώνησε: Α! Φρίκη!! Όχι γιατί έμεινε έκπληκτος απ την εικόνα, αλλά γιατί η μισοφαγωμένη μπουκιά απ το κρουασάν, του κόλλησε στον ουρανίσκο! Προσπάθησε να την ξεκολλήσει με τη γλώσσα του, μα το τηλεκοντρόλ του ξέφυγε απ την ιδρωμένη χούφτα του, και πάνω στην ταραχή του να το πίασει, γ να αλλάξει κανάλι, ο σβώλος της μαλακής, ζυμαρώδης μάζας, κατέβηκε απότομα και του στάθηκε στο λαιμό!Την ίδια στιγμή το κουδουνάκι, ξεγλίστρισε μές τα μεταξωτά σκεπάσματα, Ήταν εντελώς μόνος και ολοκληρωτικά αβοήθητος!Η ταραχή του μεγάλωσε κι άλλο, καθώς το προσωπό του άρχιζε να μελανιάζει!Πνιγόταν!! Ευτηχώς η ματιά του έπεσε στον φρέσκο χυμό πορτοκάλι που βρισκόταν δίπλα στο κομό.Προσπάθησε να το πιάσει, μα του ήταν αδύνατο να κάνει οποιαδήποτε κίνηση. Έμεινε να κοιτά με γουρλωμενα μάτια την οθόνη! Από μπρόσ του περνούσαν φράσεις: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΣΙΜΟ ΝΕΡΟ! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΑΡΜΑΚΑ! Εκανε ακόμη μια προσπάθεια να πιάσει το χυμό κι ενώ έγερνε με τρομερή δυσκολία, πρός τα πλάγια, η κοιλιά του έφυγε μπροστά, παρασέρνοντάς τον, μαζί της στο πάτωμα!Πιάστηκε ενστικτωδώς απ το χερούλι του επίπλου, την ώρα που η διαβολεμένη μπουκιά επιτέλους κατέβηκε! Η πτώση τον ευνόησε!! Ενας ανακουφιστικός φυσικός ήχος βγήκε μέσα από τα σπλάχνα του ενώ το έπιπλο τραντάχτηκε, κάνοντας τον χυμο πορτοκαλιού να βρεθεί όλος πάνω στο κεφάλι του και όχι στα χείλη του, όπως ήλπιζε! Τα βλεφαρά του είχαν κολλήσει και δεν έβλεπε ούτε τη μύτη του. Αρπάχτηκε από τα πλαινά του κρεβατιού και με πολύ βάναυσο κόπο, κατάφερε να σταθεί στα τέσσερα! Του φύγαν μερικά βρωμερά αέρια ενώ ταυτόχρονα ιδρωκοπούσε και βόγγαγε!! Πιάστηκε με λύσσα, για ακόμη μια φορά απ το κρεβάτι και ολότελα εξουθενωμένος, στηρίχτηκε στους αγκώνες και βάζοντας όλη του τη δύναμη στα γόνατα, επιτέλους σηκώθηκε όρθιος! Το αποτέλεσμα, ήταν αναμενόμενο! Χέστηκε!! Και ευτηχώς κανείς δεν τον είχε πάρει χαμπάρι. Ήταν πολύ ικανοποιημένος απ τον εαυτό του.
Τα είχε καταφέρει!!!
