Ο νεαρός, πέρασε την κεντρική είσοδο του μπάρ, "ΕΔΩ ΤΣΑΜΠΑ ΠΡΑΜΑ" και κάθησε σε ένα απ τα ψηλά σκαμπό.
-Ένα μουνι-σφηνάκι, είπε.
Ο μπάρμαν τον προειδοποίησε πώς το ποτό ήταν βαρύ και η γεύση του, όχι η καλύτερη.
Παρόλα αυτά ο νεαρός, επέμεινε.'Ηθελε να το δοκιμάσει.
-Μπλιάχ! Εκανε, όταν το σφηνάκι-μουνάκι, του 'καψε τον λαιμό!Είχε γέυση γλυκόπικρη και λίγο ξινή μαζί.Δεν τον πολυένοιαξε όμως, εξάλου τσάμπα ήτανε.Συνέχιζε λοιπόν, να πηγαίνει σ εκείνο το μπάρ και να πίνει το ίδιο πάντα σφηνάκι.Σχεδόν, όλες τις ώρες της ημέρας του, της περνούσε εκεί! Είχε όμορφο φωτισμό, καλή μουσική,πρωτότυπη διακόσμηση και μιας και έγινε πιστός θαμώνας,άρχιζαν να του σερβίρουνε το μουνί στο πιάτο.Κ εκείνος το τρωγε, παρότι η γεύση πάντα τον χαλούσε, αλλά βλέπετε...έτοιμο μουνί στο πιάτο! Που να τρέχει τώρα!!Εξάλλου, τ' αλλα μουνιά, της καντίνας, του βρωμούσαν τσικνίλα και είχε ακούσει πώς έπρεπε να πληρώνει κιόλας.
Τέλοσπάντων, για να μην μακρυγορούμε, ο νεαρός την είχε καταβρεί σ εκείνο το μπαράκι, και παρότι το μουνάκι, τον έθρεφε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εκείνου πάντα του ξίνιζε η γεύση, αλλά....η συνήθεια βλέπετε! Ήταν είπαμε και το ντεκόρ, ο φωτισμός...ε!Όλα έπαιξαν κάποιο ρόλο΄κι έτσι συνέχιζε να το τρώει.Το τρωγε ακόμα κι όταν άρχιζε να του χαλάει το πεπτικό,Ήταν και δύσπεπτο μουνι! Αλλά εκείνος φημιζόταν για το γερό του στομάχι.Έτσι το τρωγε, το ξέρναγε, το ξανάτρωγε!! Συνέχιζε να το τρώει, ακόμα κ όταν είχε λήξει.Εκεί κολλήμενος αυτός, στο ίδιο μουνί! Μουνί σερβιρισμένο στο πιάτο!
Κι όμως ένα ευχαριστώ, δεν είπε ποτέ, σ εκείνο το δύσπεπτο, γλυκόπικρο μουνί με τη ξινή την γεύση.
Αφού σε χόρταινε ρε φίλε, γιατί;Κι εξάλλου τη γεύση του την γνώριζες απ την αρχή.Αφού σε χάλαγε τί το τρωγες;Τσάμπα πράμα ήταν, τί περίμενες;Μουνί πολυτελείας;
Αλλά, το βρήκες έτοιμο στο πιατάκι.Δεν ήθελες να κουραστείς γι αυτό!Βολεύτηκες, το συνήθισες και το τρωγες!Δεν το αγάπησες όμως.Όχι πραγματικά! Όχι το μουνάκι αυτό!Γιατί άν το αγαπούσες, θα φρόντιζες να καλυτερεύσεις τη γεύση του.Ίσως σιγά σιγά, να του έφευγε η πικράδα του και να το γευόσουν καλύτερα!Ομως δεν προσπάθησες αρκετα!Ηθελες μοναχά, να είναι εκεί μπροστά σου, έτοιμο!Σερβιρισμένο!!Με όλα τα κομφόρ από δίπλα.Φυστικάκι, κερασάκια, ομπρελίτσες και τα συναφί.Ε! Τί να κάνουμε τώρα; Το μουνάκι, μας την έκανε!Καιρός ν αρχίζεις να εκτιμάς και τα μουνάκια της καντίνας, που τα ψήνουν στα κάρβουνα,και ίσως η τσίκνα τους να σε βοηθήσει να φέρεσαι με περισσότερο σεβασμό στα μουνάκια! Και να τα τρώς έτσι όπως τους αξίζει! Όχι μεγάλες μπουκιές και λαίμαργα! Αλλά σιγά -σιγά, μικρές μπουκίτσες, να σου γαργαλάνε τον ουρανίσκο και κάθε φορά κι από λίγο!Με λίγα λόγια , ρε αδερφέ, ΜΗΝ ΠΕΦΤΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΤΟ ΜΟΥΝΙ!
υ.σ. αφιερωμένο σ ένα ν πρώην φίλο, που τα περιμένει όλα έτοιμα στο πιάτο κι όταν δεν του τα φέρνουν, παυει να μένει φίλος. Ξέρεις τί φταίει ρε μωρό;Θυμάσαι όταν ήσουνα μικρούλης, που σε ρώταγαν: Τί προτιμάς; Το μουνί ή την τυρόπιτα; Ε, τα μπέρδεψες από τότε και νομίζης πώς είναι το ίδιο.Αλλα άλλο το ένα, άλλο τ' άλλο.Η τυρόπιτα στην τελική, έχει και μια τιμή.Το μουνί είναι άτιμο!
Πολύ άτιμο όμως!Όπως μου χει πεί και μια σοφή γυναίκα.Ούτε πουλιέται, ούτε αγοράζεται.Ασχέτως τί νομίζουμε! GOOD LUCK!
-Ένα μουνι-σφηνάκι, είπε.
Ο μπάρμαν τον προειδοποίησε πώς το ποτό ήταν βαρύ και η γεύση του, όχι η καλύτερη.
Παρόλα αυτά ο νεαρός, επέμεινε.'Ηθελε να το δοκιμάσει.
-Μπλιάχ! Εκανε, όταν το σφηνάκι-μουνάκι, του 'καψε τον λαιμό!Είχε γέυση γλυκόπικρη και λίγο ξινή μαζί.Δεν τον πολυένοιαξε όμως, εξάλου τσάμπα ήτανε.Συνέχιζε λοιπόν, να πηγαίνει σ εκείνο το μπάρ και να πίνει το ίδιο πάντα σφηνάκι.Σχεδόν, όλες τις ώρες της ημέρας του, της περνούσε εκεί! Είχε όμορφο φωτισμό, καλή μουσική,πρωτότυπη διακόσμηση και μιας και έγινε πιστός θαμώνας,άρχιζαν να του σερβίρουνε το μουνί στο πιάτο.Κ εκείνος το τρωγε, παρότι η γεύση πάντα τον χαλούσε, αλλά βλέπετε...έτοιμο μουνί στο πιάτο! Που να τρέχει τώρα!!Εξάλλου, τ' αλλα μουνιά, της καντίνας, του βρωμούσαν τσικνίλα και είχε ακούσει πώς έπρεπε να πληρώνει κιόλας.
Τέλοσπάντων, για να μην μακρυγορούμε, ο νεαρός την είχε καταβρεί σ εκείνο το μπαράκι, και παρότι το μουνάκι, τον έθρεφε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εκείνου πάντα του ξίνιζε η γεύση, αλλά....η συνήθεια βλέπετε! Ήταν είπαμε και το ντεκόρ, ο φωτισμός...ε!Όλα έπαιξαν κάποιο ρόλο΄κι έτσι συνέχιζε να το τρώει.Το τρωγε ακόμα κι όταν άρχιζε να του χαλάει το πεπτικό,Ήταν και δύσπεπτο μουνι! Αλλά εκείνος φημιζόταν για το γερό του στομάχι.Έτσι το τρωγε, το ξέρναγε, το ξανάτρωγε!! Συνέχιζε να το τρώει, ακόμα κ όταν είχε λήξει.Εκεί κολλήμενος αυτός, στο ίδιο μουνί! Μουνί σερβιρισμένο στο πιάτο!
Κι όμως ένα ευχαριστώ, δεν είπε ποτέ, σ εκείνο το δύσπεπτο, γλυκόπικρο μουνί με τη ξινή την γεύση.
Αφού σε χόρταινε ρε φίλε, γιατί;Κι εξάλλου τη γεύση του την γνώριζες απ την αρχή.Αφού σε χάλαγε τί το τρωγες;Τσάμπα πράμα ήταν, τί περίμενες;Μουνί πολυτελείας;
Αλλά, το βρήκες έτοιμο στο πιατάκι.Δεν ήθελες να κουραστείς γι αυτό!Βολεύτηκες, το συνήθισες και το τρωγες!Δεν το αγάπησες όμως.Όχι πραγματικά! Όχι το μουνάκι αυτό!Γιατί άν το αγαπούσες, θα φρόντιζες να καλυτερεύσεις τη γεύση του.Ίσως σιγά σιγά, να του έφευγε η πικράδα του και να το γευόσουν καλύτερα!Ομως δεν προσπάθησες αρκετα!Ηθελες μοναχά, να είναι εκεί μπροστά σου, έτοιμο!Σερβιρισμένο!!Με όλα τα κομφόρ από δίπλα.Φυστικάκι, κερασάκια, ομπρελίτσες και τα συναφί.Ε! Τί να κάνουμε τώρα; Το μουνάκι, μας την έκανε!Καιρός ν αρχίζεις να εκτιμάς και τα μουνάκια της καντίνας, που τα ψήνουν στα κάρβουνα,και ίσως η τσίκνα τους να σε βοηθήσει να φέρεσαι με περισσότερο σεβασμό στα μουνάκια! Και να τα τρώς έτσι όπως τους αξίζει! Όχι μεγάλες μπουκιές και λαίμαργα! Αλλά σιγά -σιγά, μικρές μπουκίτσες, να σου γαργαλάνε τον ουρανίσκο και κάθε φορά κι από λίγο!Με λίγα λόγια , ρε αδερφέ, ΜΗΝ ΠΕΦΤΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΣΤΟ ΜΟΥΝΙ!
υ.σ. αφιερωμένο σ ένα ν πρώην φίλο, που τα περιμένει όλα έτοιμα στο πιάτο κι όταν δεν του τα φέρνουν, παυει να μένει φίλος. Ξέρεις τί φταίει ρε μωρό;Θυμάσαι όταν ήσουνα μικρούλης, που σε ρώταγαν: Τί προτιμάς; Το μουνί ή την τυρόπιτα; Ε, τα μπέρδεψες από τότε και νομίζης πώς είναι το ίδιο.Αλλα άλλο το ένα, άλλο τ' άλλο.Η τυρόπιτα στην τελική, έχει και μια τιμή.Το μουνί είναι άτιμο!
Πολύ άτιμο όμως!Όπως μου χει πεί και μια σοφή γυναίκα.Ούτε πουλιέται, ούτε αγοράζεται.Ασχέτως τί νομίζουμε! GOOD LUCK!
